Halos dalawang taon na ang nakakalipas pero hindi ko parin makalimutan yung huli kong nakarelasyon?
Minsan bigla na lang akong nalulungkot kapag naaalala ko ‘sya.
Sa tagal naming naging magkasama, ang dami ring bagay ang nagiging dahilan kung bakit hindi ko ‘sya makalimutan ang maraming alaala.
Tuwing nakakakita ako ng pizza, naaalala ko yung nilalagyan ko ‘sya ng pizza sa mukha pero hindi ‘sya nagagalit sakin kahit mukha na ‘syang marumi.
Tuwing nakakakita ako ng munisipyo ng isang lugar, naaalala ko yung pinanood namin sa munisipyo ng Mandaluyong kung saan binigyan ‘nya ako ng jacket dahil maginaw.
Tuwing nakakakita ako ng mag-syota sa kalye, naaalala ko noong nag-away kami pero ako rin ang yumakap sa kanya kahit nasa gitna kami ng kalye.
Tuwing nakakakita ako ng mga nakatambak na papel, naalala ko kung paano ‘nya ako pinagmamadali sa school para maka-alis na agad kami.
Tuwing nakakakita akong dextrose, naaalala ko noong apat na araw ko ‘syang binantayan sa ospital dahil nasa US ang mommy ‘nya.
Tuwing nagyoyosi ako, naaalala ko noong sinampal ‘nya ako dahil ayaw ‘nyang manigarilyo ako.
At tuwing nakakakita ako ng kutsilyo, naalala ko kung paano kami naghiwalay.
Nakakalungkot.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento